باز چشم شیعه گریان می شود
مهربان مرجعمان حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی :
این است وظیفه‌ی همه‌ی شما : وظیفه‌ی هر کس که بر سر سفره‌ی او نشسته – این حوزات علمیه، این ائمه‌ی جماعات – این است که در شهادت او غیر از گذشته رفتار کنند؛ حد و عظمت مطلب را درک کنند، بفهمند چه حقی بر گردن ما او دارد، اگر او نبود ما کجا از خدا، از پیغمبر، از معاد، از نماز، از روزه، تا برسد به تمام ابواب نکاح و طلاق چه داشتیم؟ چه بودیم؟ کی بودیم ؟ این حق باید احقاق بشود. در مساجد حد اقل سه شب، هر مسجدی امام جماعتی که دوره‌ی سال به اسم او این جا زندگی کرده و فردا هم چشمش به دست او است، باید در هر مسجدی در مملکت مجلس تشکیل بشود حد اقل سه شب،[و] فضائل او، مناقب او برای این مردم تشریح بشود تا بفهمند رهین منت کی هستند. وقتی مادرشان به آنها یاد داد: مذهب از کی داری بگو از امام جعفر محمد صادق، او را بشناسند. وظیفه‌ی اهل تبلیغ این است که در بلاد منتشر بشوند و این حقائق را به مردم برسانند. روز شهادت او باید یک مملکت یکپارچه عزا بشود، مردم باید بفهمند که امام زمان نگران است، اگر از این طرف نظر کند به آن هیئتها در خیابانها، از یک طرف نظر کند به آن قبر خراب شده‌ای که همچو گنجینه ای در آن نهفته اما آن روز زائر ندارد، آن شب، شمع و چراغ ندارد، خود این مرهمی بر قلب ولی عصر است. اگر روز شهادت او این مملکت قیام کند، این حوزه‌های علمیه این کبریا را بگذارند جلوی این مردم در عزا او همگی بیایند، یک دعای او گره از کار همه‌ی این خلق باز میکند.
فرمودند : رحم الله من احیی امرنا – خداوند رحمت کند کسی را که امر ما را زنده کرد – در گوشه و کنار این مملکت آنچه را که در توان داریم در روز بیست و پنج شوال خاکسارانه با دسته جات عزاداری در عزای رئیس مذهب حقه تشیع همنوا می شویم و سینه چاک می شویم . هم قبرش ویران است و هم دشمنانش غدار ! به ندای مهربان مرجع حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی و چون او که با پای برهنه و پیاده تا حرم بانوی کرامت حضرت فاطمه معصومه طی طریق میکند و بر و سینه می کوبد ، لبیک می گوئیم …
باشد تا صبح ظهور مولایمان حضرت مهدی ، لبخند رضایتی بر مبارک لبانشان نقش بندد . انشاءالله